Mensen zijn als bananen, wist je dat?
Lees het nu!

Mensen zijn als bananen

Toen ik deze boutade voorlegde aan mijn medewerkster zag ik een verwonderde blik, zoiets van ‘wat komt hier uit de hemel vallen?’
Een woordje toelichting dus. 
Voor wie het niet zou weten: een banaan groeit krom doordat de ene zijde meer licht opvangt dan de andere. Evolutionair verschillen ze bijvoorbeeld van zonnebloemen, die geleerd hebben mee te draaien met de stand van de zon om maximaal te kunnen groeien.


mensen zijn als bananenEn wat heeft dat dan met mensen te maken?

Ik ga hier onmiddellijk met een belangrijk uitgangspunt op reageren: voor planten is licht, wat aandacht is voor mensen. Licht doet de banaan groeien, aandacht doet een mens ontplooien. Het beste is dit waar te nemen bij kinderen: de aandacht zorgt ervoor dat kinderen zich tonen zoals ze zijn. Velen krijgen hierbij al voorstellingen van hun kinderen voor de ogen. So far so good!

1. DE LANGE ZIJDE VAN DE BANAAN

Dit toont mooi hoe aandacht stimulerend werkt. En dat stemt dus overeen met ‘wat aandacht krijgt, ontplooit zich’. Het is de lange zijde van de banaan: wat licht krijgt groeit. Vandaar dat een goede trainer zijn spelers aanmoedigt en een goede chef zijn medewerkers bevestigt. Merkwaardig is dat het niet steeds positief gedrag is dat zich ontplooit. Je kan bij sommige mensen vaststellen dat negatieve aandacht hen verlevendigt. Zo ken je wellicht mensen die graag eindeloos discuteren of klagen: zolang jij aandacht voor hen hebt, doen zij verder. Liever negatieve aandacht dan geen aandacht! Positieve aandacht kan dan ook onwennig aanvoelen voor deze mensen, het is hen vreemd. Het fenomeen toont zich ook op het politieke toneel: liever negatieve pers, dan geen pers.

2. DE KORTE ZIJDE VAN DE BANAAN

mensen zijn als bananenNog even doorgaan met de kindertijd. Ervaart een kind dat bepaald gedrag geen aandacht krijgt, dan is de kans groot dat het er minder in investeert. Zo ontwikkelen zich bepaalde talenten niet, geraken ze in de vergeethoek. En zo ontplooit het kind zich niet volgens zijn eigen innerlijk plan, maar volgens de (al dan niet vermeende) verwachtingen van de buitenwereld. Doordat de binnenkant minder licht krijgt, groeit de banaan krom!

3. EEN RECHTE BANAAN BESTAAT NIET

Ook bij mensen kunnen we vaststellen dat we allen onze kantjes, valkuilen, werkpunten en ‘hoekskes af’ hebben. De patronen die we reeds vroeg ontwikkelen houden we in stand zonder dat we het door hebben. We zijn immers allen geconditioneerde wezens. Die conditionering vindt plaats in onze eerste prille levensjaren en is bepalend voor hoe we omgaan met het soort aandacht dat we krijgen.

4. DE BANAAN RECHTEN…

wat je aandacht geeft, groeitIn de natuur zie ik het nog niet direct gebeuren, maar bij mensen kan het wel en wellicht wordt het vaak ook als dwingend ervaren. Alsof de blauwdruk van de Wil absoluut tot uitdrukking wil komen. Alhoewel we ook vaak een ‘ik ben nu eenmaal zo’ horen. Onterecht. De verandering begint bij een beter zelfbegrip. Verstaan waar je vandaan komt en hoe je jezelf ontwikkeld hebt.

Dat historisch zelfbeeld opbouwen en op punt stellen is de basis voor verandering. Je beseft dan dat alles is zoals het is. Je hebt steeds je best gedaan, er is geen schuldige. Er is alleen ‘nu’. Je kan verder bouwen of eerst iets afbreken om daarna terug op te bouwen. De twee pistes lopen vaak parallel.

Deze weg vangen we aan in een innerlijk leiderschapstraject en in individuele coaching

Lees meer over het traject Innerlijk leiderschap


Herken je dit bij jezelf? Wat zit er aan jouw ‘lange zijde’? En welke kant kreeg tot nog toe niet genoeg licht?
Laat het ons weten!


Aanmelden om een reactie achter te laten